به گزارش صفحه انرژی؛ طرح جدید دولت برای انتقال سهمیه بنزین به کارت بانکی، آغاز شده است؛ این طرح، که به طور آزمایشی در پنج جایگاه سوخت تهران اجرا میشود، قرار است فرآیند پیچیده و آلوده به فساد توزیع سوخت را از طریق یک پلتفرم دیجیتال ساماندهی کند و در این میان، سوالی که مطرح میشود این است که این طرح برای مردم و اقتصاد کشور مفید خواهد بود یا دوباره یک اقدام نیمهتمام و پر از مشکلات اجرایی خواهد بود؟
گفته میشود این طرح به گونهای طراحی شده که شهروندان پیش از سوختگیری، از طریق سامانهای به ثبتنام و احراز هویت پرداخته و با انتخاب جایگاه و وارد کردن کد ارسال شده، سوختگیری را انجام میدهند. هزینه سوخت بهطور خودکار از حساب بانکی افراد کسر خواهد شد، بدون اینکه نیاز به استفاده از کارت سوخت باشد.
با این حال، پیششرط اجرای این طرح آن است که شهروندان حداقل یک حساب بانکی را به پلتفرم متصل کنند و اجازه دهند هزینه سوخت از حسابهایشان برداشت شود، این اقدامات به گفته مسئولین، بهمنظور جلوگیری از فساد و قاچاق سوخت صورت میگیرد، زیرا بسیاری از کارتهای سوخت، هنوز به نام مالک اصلی خودرو نیست و این مسأله باعث شده که دولت نتواند نظارت دقیقی بر استفاده از آنها داشته باشد.
اگرچه این طرح وعده داده که نه تغییری در سهمیه بنزین و نه افزایش قیمت سوخت به دنبال خواهد داشت، اما باید دید که آیا این تغییرات به واقع به حل مشکل قاچاق سوخت کمک خواهد کرد یا خیر و آیا حذف فیزیکی کارت سوخت به واقع یک گام رو به جلو است یا صرفاً دستاویزی است برای اعمال تغییرات سطحی و ناتمام که در آینده نزدیک به مشکلات جدیدی ختم خواهد شد؟
اما چالش اصلی این طرح، قابلیت اجرایی آن در مقیاس وسیع است، همانطور که در گذشته شاهد مشکلاتی در اجرای طرحهای مشابه بودهایم، نگرانیهایی در خصوص عملکرد سامانهها، زیرساختهای فناوری و مشکلات فنی وجود دارد که میتواند موجب اختلال در فرآیند سوختگیری شود. بعلاوه، نهادهای مختلف باید هماهنگی دقیقی داشته باشند تا مطمئن شوند که این سیستم بهدرستی عمل میکند.
از سوی دیگر، وابستگی به بانکها و ایجاد یک سیستم متمرکز برای پرداخت هزینه سوخت، ممکن است بسترهایی برای سوءاستفاده فراهم کند. در صورتی که امنیت این پلتفرمها دچار آسیب شود، میتوان انتظار داشت که مشکلات جدیدی مانند کلاهبرداری و سرقت اطلاعات بهوجود آید.
به نظر میرسد که این طرح اگرچه نویدبخش تحولاتی در توزیع سوخت و کنترل بهتر منابع کشور است، اما باید بیشتر از پیش مورد بررسی و ارزیابی قرار گیرد. مشکلات فنی، امنیتی و اجتماعی میتواند در آینده، دردسرهای جدیدی را ایجاد کند که تنها با مدیریت دقیق و بهکارگیری زیرساختهای قوی، قابل حل خواهد بود. در نهایت، آنچه که واضح است این است که این طرح هم بهطور جدی نیاز به نظارت، اجرای صحیح و کنترلهای دقیق دارد تا مبادا همانند دیگر طرحها، به یک ماجرای نیمهکاره و بینتیجه بدل شود.
انتهای پیام/
